bundan 2 ay önce yeğenimin hediye ettiği varlık. hiç bir yaşam planımda evcil hayvan beslemek yoktu. fakat yalnızlığımda yoldaş olur, evde başka bir nefes olur tesellisiyle davetsiz misafirim.
başta şunu söylemeliyim ki bir süre sonra siz evinizde misafir oluyorsunuz. ve salakça bir şekilde bundan şikayetçi de olmuyorsunuz. bu muhteşem varlıkları oyuncak gözüyle de görmeye kalkmayın. zaten bir süre sonra gecenin bir yarısı üzerinizde zıplarken kendinizin bir oyuncak olduğunu anlıyorsunuz onun nazarında. canı sıkılmış işte gecenin bir yarısı, oynayacak bir mahluka ihtiyacı var garibin. bu davranışı aile bireylerinizden birisi etse mutlaka tepki koyarsınız. ona sadece gülüyorsunuz.
kim olduğunu hiç bir zaman çözemeyeceğim varlık. tek eliyle kelebek yakalayıp iki lokmada yutan muhteşem ve zalim bir avcı mı? masum örümceklerin can çekişmesini zevkle izleyen korkunç bir uzaylı mı? yoksa kafasını göğsünüze koyup sonsuz şefkat bekleyen ve sunan minicik bir masum mu?
bir de siz kafasını okşarken onun size masaj yapar gibi ovma şekilleri var. tesadüf izlediğim bir belgeselde bu hareketlerinin memeden süt emerken annelerinin karnına bastırma şekli olduğunu öğrendim. çok şaşırdım.