Namusum yerde mi kalacak normuyla yaklaşılmasından ziyade, kızıma yapılan şiddete göz yumamadımı tercih ediyorum.
Bir çocuk için yaşanılacak acı eşiğinin en üst noktalarından biri olsa gerek ki bi aile içinde. Kendi canından, kanından olan birşeyin saçlarından öpmeye dahi kıyamazken elin ruh hastası, sapık, lanet bir canlısının kızına / oğluna yaşattıklarını düşününce verilebilinecek doğal tepkilerden biri diye düşünüyorum.
Gerçekten tanrım korusun ama böyle bir durumla karşılaşsam ne yapardım bilemiyorum... adalet sistemine teslim eder miydim? Yoksa acı çektire çektire canına mı kıyardım? Yoksa evladımın geleceğini iyileştirmek için o pisliğe dokunmaz mıydım?
Şimdi o acıyla kalmış bir çocuk ve bir anne var ortada. Bunu da düşünmek lazım. Keşke kızının yanında olsaydı ve yaralarını birlikte sarmayı deneseydi.
Tanrı böyle hastalıklın ruhlardan tüm insanları gerçek anlamıyla korusun.