" kuşkuların gecesinde sönen ışık huzmeleri " böyle demişti bir yazar. Anılara ve acılara rağmen gökte yıldızlar gibi orada öylece durur güvenin ve sevginin ışığı. Kuşkuların karanlığına rağmen ruhumuzu aydınlatır. Kuşku yerini inanca bıraktığında bütün ışık huzmeleri söner. İşte o zaman gecenin en karanlık yerindeyizdir.