bir saatlik süresiyle bütün bir ömrü özetleyen muhteşem bir animasyon filmi.
annesini kaybeden bir çocuk ve yurda giden, arkadaşları olan daha sonra hayatı sonsuza dek değişen bir çocuğu, çocukları izliyoruz. filmde sevdiğim çok sahne oldu ama en etkileyici olani finaldi. yurt öğretmenlerinden birinin bebeği olur ve bebeğin başında toplanarak öğretmene sorarlar;
-hep burada mı kalacak?
+hayır.
-tabii eğer onu terk etmezsen.
+onu asla yapmam.
-peki ya çok çirkin olsa bile mi?
-çok kötü koksa bile mi?
-sürekli ağlasa bile mi?
-yatağını ıslatsa bile mi?
-okulda tembel olsa bile mi?
-aptal olsa bile mi?
-domuz gibi yese bile mi?
-adını unutsa ve ayağı koksa bile mi?
-dayanılmaz olsa ve hep bağırsa bile mi?
-kurt olsa bile mi?
-duvarları karalasa bile mi?
-polis olmak istese bile mi?
-boynu zürafa kadar uzasa bile mi?
-serseri olsa bile mi?
bunca cümle o kadar çok hayatı ve yaşanmışlığı anlatıyor ki finaliyle nokta atışı yaptı ve harika bir film olarak ruhumda yerini aldı.