tek sorun mahallenin yanışının, orospunun duş sonrasına denk gelmesi ile alakalıdır. şimdi heidegger'de varlık zamanı tartışacak adam değilim ama bu denk gelişler evreni evren yaptı ulan. orospunun saç taramasına denk gelmesi mi absürd? neyse şimdi geyiğe vakit yok.
umursamaz olabilir mi insan? dayanabilir mi bunca adaletsizliğe, bunca sömürüye, bunca ezilmeye? peki bunca şey yaşamasa, bilebilir mi direnmenin gerekliliğini?
fatalist diyenin ecdadını gondiklerim ama, ortaçağ karanlığını yaşamayan insan giyotini bulabilir mi? bulamaz!
bizde en az orospumuz kadar saç tarar haldeyiz şimdi. içimiz kan ağlarken elimiz kolumuz bağlı bekliyoruz. yumruğumuzu sıktığımızda, dişlerimizin arasından fışkıracak olan öfkemizle bileniyoruz.
o orospunun saçını bahar güneşinde, küçük balkonunda, mahallede açan çiçeklere karşı tarayacağı günlere içiyorum! vicdanı orospu olmuş insanımsılara inat, mahallenin en güzel orospsuna içiyorum!