başlığı açan yazar arkadaşımız çok güzel bir tanımlama yapmış. özellikle çukur benzetmesini çok yerinde buluyorum ki ben genelde her türlü depresif düşünceyi sarmal bir yapıya benzetirim. zira bu tip ruh halleri, bir kez dışından yakaladınız mı, sürekli olarak içine doğru çeker insanı. malum galaksimizin merkezinde süper büyük kütleli bir kara delik olduğu düşünülmekte, işte bu kara deliğin çekim kuvveti o kadar fazla ki, milyarlarca yıldızı bir arada tutuyor ve bu yıldızlar asla o sarmal yapının dışına çıkamıyorlar. melankoli durumuna düşmüş bir insan da, galaksimizdeki yıldızlar gibi, belirli bir çekim kuvveti neticesinde bu ruh hallerine saplanıp kalabiliyorlar.
özetle; hani bazı durumlar vardır, düşmanımın başına gelsin istemem dersiniz, işte açıkcası melankoli durumuna düşmeyi de bu kategoride değerlendiriyorum ben.