İnsan içine çıkmayı sevmeyen, kalabalıktan hoşlanmayan, insanlara güvenini kaybetmiş insanlara verilen Farsça bir sıfat. İçinde bir çok anlam barındıran söylemesi hoş naif bir kelime. Asosyal kelimesi ile anlam benzerliği olsa da daha çok, yasadığı tecrübeler ile insanları sevmeyi bırakmış onlardan eşit derece mesafeli olan kimse.