Bir gün evden birini kovacaktık ve konuşma bana düştü. Başladım şöyle böyle diye, sonra onun gitmesinde karar kıldık ve başta kovmak dedim çünkü o raddeye getirmişti ama finalde barışçıl sonlandırmaya geldik. Tabii pek kovmak gibi olmadı ama ya neyse işte. Mevzuya döneyim, biri daha vardı. O da sıkıntılı bir tip gibiydi ve onun hakkında da bir şeyler söylemem istenmişti. Söyledim ve 'sen de gideceksin' dedim ama demez olaydım. Arkadaşlara bi baktım suratları 'ne yapsak acaba' diye düşünme durumuna girmiş çünkü söylediğim kişi bayılma noktasına gelmişti. Sanırım hiç öyle bir şey beklemiyordu. Neticesinde kovmadık ama o suratındaki ifadeyi hiç unutamıyorum. Amma şaşırmıştı be.