Bana modernlikte o kadar da çağ atlayamadığımı hatırlatan arkadaştır.
Her duruşun bir geçmişi, yaşanmışlıkları var elbette. Yoksa ben de kektim eskiden. Toplanın anlatıyorum.
Eski erkek arkadaşımın çok yakın bir kadın arkadaşı vardı. Evine girip çıkardı, sürekli görüşür buluşurlardı. 'Arkadaş' olmasından dolayı bu aşırı yakın ilişkilerine ambargo koymayı da kendimde hak görmemiştim o dönemler. Ayrı şehirlerde yaşıyorduk, benim yaşadığım yere gelmek için işlerinden bir türlü zaman bulamadığı için sık sık görüşemiyorduk. Gel zaman git zaman biz ayrıldık. Aradan sadece iki hafta geçtikten sonra sanal mecralardan birinde o ikisinin italya'da çekilmiş fotoğraflarını gördüm. El elelerdi ve fotoğraf açıklamasında 'sonunda doğru aşkı buldukları' yazıyordu. O gün bugündür benim hayatıma giren bir erkeğin yakın bir kadın arkadaşının olmasına imkân yok. Despotluksa despotluk, kendimi korumak için yapamayacağım şey yok. Olamaz işte.
Elbette geçmişe zincirlenmiş olarak yaşanmaz ama kimse benden böyle travmatik bir olay yaşadıktan ve mükemmele yakın olduğunu düşündüğüm bir erkekten böyle bir puştluk gördükten sonra bunu yaşanmamış kabul edip bunun tekrarlanmayacağını varsaymamı bekleyemez.