1954 yılında gösterime girmiş akira kurosawa filmi
filmde japon kültüründeki sessizlik, sürekli içten içe çalışan o tartı, gurur, onur, güç denklemleri arasında sıkışma hali şahsen beni dehşete düşürüyor. bazen sırf bu yüzden japon halkının zeki olduğunu ya da zekasının geliştiğini düşünüyorum. çok az konuşuyorlar. çok fazla düşünüyorlar. sürekli yanlış yaptım/yaptı/yapacak düşüncesi altındalar. öfkeden sıkılan dişler, gerilen alınlar, zillet hissiyle kendini yere vurmalar, kinle saldırmalar.. bu duygusal şiddet halinin böyle psikopat bir toplum çıkarması, buna karşı ilaç olarak da çareyi sakin,dingin, aşkın bir felsefede araması çok doğal. japonlar beni ürkütüyor.
