Sorumluluğun omuzlara bindirdiği yükten yorulup küçük bir mola vermek. bu mola uzadığı zaman tadı tuzu kalmıyor yalnız.
İnsan denen varlık gaz molekülü gibi. Gidebildiği yere kadar kaçabilmek, sonsuz özgürlüğe sahip olmak, kendisini ağırlaştıran her şeyden kurtulmak istiyor. Hâl böyleyken sorumluluklarından kaçan insanlara kızamıyorum. Benim çevremde olmadıkları ve kaçtıkları sorumluluklar beni doğrudan etkilemediği sürece tabii.