geçen gecelerde bir manzaraya tanık olmuştum. Mesele durumdan çok, o durumdan sonra söylediğim şeydi. "Benimkiler de dert mi?" demiştim. Şu gayet açık ki, "Benimkiler de dert mi?" diyen bir insan, "Seninkiler de dert mi?" de diyebilir. Kaldı ki bu insan, diğer birçok insanın henüz yaşamamış olduğu acıları yaşamışken ve tarifi zaman zaman mümkün olmayan dertlerle baş başa kalmışken... Peşin hüküm insanları rahatlattığı gibi, onları fazla düşünme yükünden de kurtarır. Düşünmeyi sevmeyen bir insan nadiren dinlemeyi sever bence. Bu !