Bir köprü başında durmuş güneşin batışını izliyorsun nehrin denizle buluştuğu ufukta. Gelip geçenlerden biri gelip duruyor, seninle izliyor güneşin batışını ve çekip gidiyor sonra. Ne deniz ne yol ne nehir seni alıp götürür. İçindeki aşk güneş gibi çekip gider. Doğan ay yalnızlığındır, sensindir ama aşktan sızan ışıktan ne kadar payını aldıysan o kadar. Kendiliğini yeniden sevmektir yalnızlık başkasını sevmek için dans pistinden kendi yerine geçip dinlenmekten fazlasına yaramaz bu zamanda. Bırakın ellerinizi bırakan bıraksındır.