İnsanı daha iyiye ulaştırmamaya and içmiş bir kabul ediş.
Daha iyiye ulaşmaktan vazgeçip şükretmeyi seçenler;
İçinde bulunduğun durum, elinde olan şeyler sana az geliyorsa tabi ki şükretmek yerine daha fazla şeyler elde etmek için çabalayacaksın.
İnsansın sen, diğerlerinden hiçbir farkın yok.
Çektiğimiz acılar, yaşadığımız mutluluklar, hissettiğimiz duygular, arzular, amaçlar neredeyse aynı.
Şükretmek, kaderine razı olmak, azla yetinmek yüzyıllık içgüdülerine haksızlık değil mi?