sürekli kendini anlatan insan

pestenkerani
Benliğinin anlatıcısı. Bu anlatıcının tipik özelliği kendine pozitif pencereden bakması olarak bilinir. Zira, ben ne kadar arsız, namussuz, alçak ve şerefsiz bir insanım diyene rastlanmamıştır. Varsa yoksa, böyle iyiyim de şöyle güzelim, aman aman bir ben var benden içeri de içerideki mi güzel dışarıdaki mi bilemiyorum şaşkınlığı.
Bir insanın kendine meddah olması kadar acınası bir hâl sözkonusu değildir. Böyle insanlara babacan şefkatiyle yaklaşımın iyi olacağını düşünüyorum. Eğer nebi Eyüp gibi sabırlı iseniz tabii. Değilseniz, fonetiği ve desibeli tastamam bir siktir çekiniz.
bu başlıktaki tüm entryleri gör