dişlerini göstermeden gülümseme.
bazen çığlıkları, bazen nefreti, bazen de salt sevgiyi ağzımızın içine tıkıp kendimize saklamamızı sağlar.
zayıf hissettiğim anda gülümsediğimde tılsımlı bir şekilde güçlenirim. bu başlığı görmeden önce kabus sonrası uyanmıştım ve iki saattir varoluş sancıları içinde kıvranıyordum: dolu gözler, zorlu nefes alışverişleri ve kaburgamdaki bir ağrıyla (daima aynı nokta ağrır) filime sarılmış yatıyordum. (bkz:peluş hayvan) başlığı görünce önce yazılanları okudum ve sonra birdenbire içimdeki şeytanı çıkarırcasına tebessüm ettim. huzur kendini belli ede ede zihnimi rahatlattı ve vücudumu gevşetti. gözlerimin ışıldadığını söyleyebilirim.
haddim değil ama kendini herhangi bir nedenle kötü hissettiğinde, kendini tanımak ve bundan kurtulmanın yolunu bilmek gerçekten çok önemli: tebessüm, müzik (daha da dibe çekebilir), yemek, alkol, dua, ne olursa.
not:entry samimiyetle yazılmıştır.
not:yazar kendini budist bir rahibeden hallice hissediyor.