Nefret ettiğim insan şekli olmakla beraber, 2007 senesinde izmir' karşıyaka'da yaşadığım bir anıyı anlatacağım bununla ilgili. Olayın kahramanı benim yalnız burada. İzmir'de yatı yaptığım bir gün, üniversiteden bir kız arkadaşımla buluşacağım. Hilton'dan kalktım, Alsancak'a gideceğim ama daha önce hiç toplu taşım aracı kullanmamışım İzmir'de. Bir Cumartesi sabahı saat 10.00 falan. Neyse bindim otobüse. En arkaya da kuruldum cam kenarına. Otobüste toplasan 10 kişi ya var ya yok, önümdeki sırada da iki tane teyze yan yana oturuyor. Arkadaşım aradı nerdesin ben geldim falan diye söylemek için. Telefonu açmamla teyzelerin bir hışımla arkalarını dönüp bana çemkirmeleri bir oldu, “kapatın o telefonu, otobüste telefonla konuşmak yasak...” falan diye. Sonra dedim arkadaşıma, “burada telefonla konuşulmuyormuş otobüste, kapatmak zorundaymışım.” Ama öyle böyle bi afallama değil bendeki. Noluyoruz lan? sonra teyze konuşmaya devam etti, “otobüsün güvenliğini tehlikeye atmaya hakkınız yok, bik bik bik” ne diyeceğimi bilemedm tabi. Kaldım öylece... :) güvenlik?!... gülsen gülemezsin, ağlasan hiç olmaz. Neyse kapattım ve mesajlaşarak devam ettik.