türkiye'de demokrasi mi var ki tarihi olsun gibi saçma sapan ve kolaycı bir yerden ele almayacağım konuyu. ülkemizde 200 yıllık bir demokrasi mücadelesi tarihi vardır. ve bu kadar köklü bir mücadele elbet bir gün kalıcı bir demokrasiye de getirecektir. ödediğimiz bunun 200 yıllık bedelidir sadece.
bu mücadele tarihinde sınıfım itibariyle beni asıl ilgilendiren işçi sınıfının kazanımlarıdır. fakat yine de günün mana ve önemine uygun olarak konuyu biraz daha tepeden ele alacağım.
adnan menderes veya bayar'a hiç bir sempatim olmamasına ve hatta inönü'ye büyük hayranlığım olmasına rağmen 46 ve 50 seçimlerinde demokrat partiye oy verirdim.
inönü deyip geçemezsin bu ülkede. ülkemize en az atatürk kadar değil, atatürk kadar hizmeti emeği olan bir insandır inönü. kurtuluş savaşı mücadelesindeki askeri dehalarını her kes bilir. sonrasında kanaatimce ülkemizin en başarılı başbakanıdır. cumhurbaşkanlığı zamanındaki 2.paylaşım savaşındaki tarafsızlığı milyonlarca insanımızın canını kurtarmıştır. pek bilinmez ama 1960'larda ülkemizi 2 esaslı darbeden kurtaran siyasetçidir.
ama bunlara rağmen artık halkımızın kahir ekserisi kendisini istemiyordu. ve onun başlattığı çok partili siyaset hamlesinde demokrasinin namusu açısından menderes'e rey atardım.
94 seçimlerinde rey hakkım olsa erdoğan'a oy verirdim. son istanbul seçimlerinde imamoğlu'na. kim olursan ol halkla inatlaşamazsın kardeşim.
son cumhurbaşkanlığı seçimlerinde sesi hücrede boğulmak istenen adaya oy verdim. demokraside inat mutlaka iyi bir şeydir. mutlaka sonunda kalıcı zafer vardır.