vefa hissinin vefa hissi olduğu an, vefa duyulanın varlığına gerek, gereksinim olmadan duyulan sevginin, değer hissinin kendi kendine var olduğu andır. bu yüzden vefa hissi tek başına kaldığında, vefa duyulan şey artık hayatımızda olmasa da, kendi kendine içimizde yaşıyor oluyor. bu yüzden vefa duymak, özlem değil, aşk değil, sevgi değil; vefa duymak vefa duyulandan bağımsız olmayı ama artık onun için kattıklarını hissedebiliyor olmayı kapsar.