hepimiz bir işle meşgulüz öğrencilikte buna dahil. Bir çok faydası olmasının yanında mesleklerimizin de yan etkileri mevcut. Ben tiyatro oyuncusuyum. Devlet tiyatrolarında oynayarak hayatımı kazanıyorum. Kaybettiğim bir nokta var oda kendim. Hayatı sahnedeymişim gibi yaşıyorum. Normal insanlar gibi hissedemiyorum.Ruhum duygularımın esiri oluyor çoğu kez. Her şeyi sanki onu yaşamışım gibi hissediyorum. Mesela yolda yürürken ağlayan bir çocuk görsem gözlerim doluyor ya da mendil satan bir çocuk görsem onun gibi hissediyorum. Konuşmam hal ve hareketlerim değişiyor. Bunu bilinçli yapmıyorum çevremde ki insanlar uyarmasa farkına bile varmıyorum benimsediğim karakterin kim olduğunu. İçim de öyle garip yer ediyor ki böyle şeyler tarif edemem günlerce kendimi mendil satan bir çocuk gibi hissettim. En son ne zaman kendim gibi hissettim hatırlamıyorum. Büyük bir hayranlıkla izlediğiniz çoğu oyuncu hisleri karşısında kendisiyle başa çıkamayan bir yanları hep eksik insanlardır.