zaman

ontolojik sancilarimin merhemi
hiçbir zaman gelmedi, hiçbir zaman geçmiyor. bir ekmek kalıbı gibi değil mi zaman? yiyoruz, bitiyor ve gidiyor. sanki yüksekçe bir duvardan atlıyormuşuz gibi. gökyüzüne doğru intihar etmeyi çağrıştırıyor bana zaman.. beyazlar giymiş bulutlar gibi.
bu başlıktaki tüm entryleri gör