Ben bir aşka aşık oldum.
-
“Merhaba canım.
Mektubun gecikti gene. Belki de ne yazacağını kestiremiyorsun! Oysa adını yazman yeter. Görünce içim aydınlanıyor.”
-
Ahmed hiçbir zaman kendine ait değil. Onun nefesi başka yerde. Ben onun aşkına, deliliğine aşık oldum!
-
“Herhal, insanoğlu için duygun bir yeterliliği olan her evren parçası için en koygun, en azaplı ceza, senden ayrı düşünmektir... Hele buna kendi -sözde isteğiyle- sebep olmak yok mu! Gözlerinden öperim canım, sağlıklar, sıhhatler! Klasik temenni ya da çırpınmalar bunlar. Affet... Bilisizim, söyle yapayım, “yapmak” yolunda dönülmese de... Yaz canım. Deliyim”
-
Bütün perdelerim iniyor okurken. Zırhsız, korumasız kalıyorum. Sanki o an kim bana ne derse göğsümden kalbim fırlayıp gidecek öyle savunmasız oluyorum. Hissediyorum o aşkı taa içimde, en derinde. Ahmedim, Leylim ben sizin aşkınıza aşık oldum.
-
Müthiş özledim seni. Apışıp kaldığım da bu. Yahu ben ömrümde hiçbir kavram üzerinde yarım saatten fazla uğraşmadım. Ya hep kolay işler çattı bana, ya da her nasılsa söktürdüm işte. Ama şimdi. Dünyanın en tükenmez mutluluğundayım. Ne yana dönsem sen. Elimi neye uzatsam yalnız değilim.
Yazıver canım, yazıver bana.
-
Ben de deli olacağım bir gün. Öyle deli olacağım ki kim olduğumu unutacağım. Söz olsun sizin kadar çok seveceğim.