Farkında olmadan düşünceli bi insan oluyorum galiba. Engelleyemiyorum da bu olayı. Beni bu kurtarır sanırım. Başka türlü bu içimdeki canavar rahat etmeyecek. Geleceğimi merakla bekliyorum. Pek ısınamadığım rakımı elime alıp uzaklara dalmayı, meze profesörü olmayı, küçük yerde adres tarif etmeyi. Gerçekten merak ediyorum. Kaybolmayacak yalnızlığımı merak ediyorum. Çok fazla yaşayacağımı da sanmıyorum çocukluğumdan beri. Lisede arkadaşlarım kızardı bunu söylediğimde ama kızınca geçmedi. Her neyse ciddili üç günlük dünya. Gönül vermek lazım.