" baba kaçar " dedim, dedim inanmadınız. bakın şimdi ne oldu?
jona vark reyizin dediklerinin çoğuna katılıyorum. ( yalnız benim yüzüme bakılacağı yok, 1.50 boyum var, 120 kiloyum ve her yerim kıl )
neyse.
kalıplara yerleştirmeye, standartlaştırmaya, tembelliğe elimden geldiğince karşı koyup kendimce bir şeyler yapıp mutlu oldum ve mutlu olmaya devam edeceğim.
bunları yaparken yalnız kaldım. bütün insanların yalnız öleceğini düşünerek bu durumu aştım. elbet buralarda kafama göre birisi çıkar.
bıktırdınız beni. teşekkür ederim. beni bıktırmasa idiniz hayatım bu kadar iyi olmazdı. şimdi vasat altı beyinlerinizi alıp gerzek çocuklar yetiştirmeye başlayabilirsiniz.
kafamı toparlayamıyorum. kurtulduğuma seviniyorum, yalan söylemeyeceğim.
darısı sizin başınıza :)