bir keresinde birisi "annen en sevdiğin çorbayı yapar ama aynı tadı alamazsın ya, işte öyle yaşıyorum." demişti bana.
ben de son zamanlarda tıpkı böyle yaşıyorum. ne zevkle yaptığım işler tat vermiyor artık, en sevdiğim yerlerin rengi solmuş gibi. Hayattan bezmişlik değil bu. Onun bendeki tezahürü bu değil çünkü.
Dışarı çıkmak istiyorum, bir şeyler yapmak istiyorum. Bezgin değilim. Ama bir türlü siyah beyazlıktan kurtulamıyorum. Bir boşluk aldı başını ya. Hadi bakalım