sedefler yağdı buz dağının görünmeyen bölgesine, kırılmıştı efsanelerin çizgileri dipte yatar hazine..
şaşkın sahneleri arayan yitik gözler özün kendisine.. acının içinde benlik onu yoğuramayan eller biçare..
kalan ki aranıp da bulunmaz, düşmüş denizin dibine.. bilmek gerek, yüzmek ister donmuş balık halsizce.. yanmayan çözemez dengeyi, meçhulün amansız ateşinde..
kuzeyin ışıklarına dokundum, ağladı renkler sessizce.. anlatmak kolay mı, kardelenin açılışını görmeyen gözlere, kalemin keskin yanını ki gize mahkum yekpare..
arşta soğuktan parmağı kararmadan yazan nice gafillere, sormaya çekinirim bu cehalete bürünen cesaret niye? söylemim odur ki düşüp bir katre peşine, seslenme kemale..
örülürken kaderin zapt edilemeyen toprağı gömer seni de!