savrulup fırtınaların birinden diğerine
bir yalnızlık kayasına tutundu
deniz bir kabardı bir durdu
ve kimi zaman mavi aynalarda kendini bularak
kimi zaman ufuklara bakarak
el sallayarak uzaklara
uçuşan kuşlarla arkadaş olarak
ezberleyerek yağmurun düşmanlığını
bir yalnızlık kayasının matemli kuğusu oldu
gözleri doldu göklerini bulutlar kapladıkça
güneşe mektuplar yazdı
eğer onu duysalar yıldızlar utanacak
bulutları delip geçemeyen ışıklarından
ve tüm gemiciler suçlu bulunacak
ellerindeki her nasır izinden ve gözyaşlarından
bir gün elbet bir rota kesişecek
tutunduğu kayalıklarında bitecek toprak
açacak o beklediği mor çicek
bir bahar yaşanacak
ve gemiler demirleyecek limanlarına
saçlarına bahar kelebekleri koşturacak
deniz yıldızları konacak avuçlarına
bir gemi bir gün onu kurtaracak
onu denizlerle barıştırıp
son verecek ıssız kışlarına.