Baldırı çıplak bir odam var, İçinde küçücük bir pencere. Pencere o kadar küçük ki, fezadan sadece bir tutam yüzüyor içinde. Bu tavuk bakışlı manzara. Bir de kuş bakışında sonsuz bir uçurum var diplere açılan. Burnumun ucuna bakıp yaşasam, penceremin ahşabı eskimiş, boyaları dökülmüş, bakımsız ve biçare. Oysa ben yüreğimle bakıyorum canlı cansız varlıklara. Yalnız itiraf ediyorum, canlılardan insan yok mu insan: bunaldıkça ondan odama sığınıyorum. Bir zihin kaç metrekare? Zihnim 3+1 ve bu odam Zihnimdeki çatı katından. Hem çatı katı hem kaçak.