artık bir gözüm değil, iki gözüm de toprağa bakıyor. duyuyorum, toprağın beni çağırmak için attığı çığlığı. hissediyorum, damarlarımın içinde dışarıya çıkmak için çabalayan kırmızı sıvıyı. her şey ne kadar da zor tanrım yarattığın bu dünyada. ve en zoru da insan olmak ya da yaşamak... şimdi... hiçbir şey becerememiş biri olarak, simsiyah bir okyanusun ortasında boğulmak üzereyim. kendi nefesimi sayıyorum sona ulaşana kadar zaman öldürmek için, biraz da iç sesimi susturmak için.