Bu aralar çok sık boşluğu hissediyorum. Daha önce hiç tatmadığım kadar tanıdık geliyor bana. Olmayan bir şeyin yokluğunun sende yarattığı farkındalığa rağmen çağrısına cevap vermek gibi bir şey aslında boşluğu düşünmek.
Yalnızca olmadığını hayal etmektense ötesine geçmeye çabalamak, yok olacağının bilincinde yok olmaya karşı büyük bir cesaretlilik gösterme gibi.
Belki de sadece hissetmekle ilgili bu. Seni içine hapseden o kaçınılmaz varlıktan bir an olsun uzaklaşma isteği.
Varlıktan çok yokluğa, olmayana, olmayışına şükretme cömertliği..
Sevme gayreti, sevebilme şansı, sevilebilme ihtimali...
Ölebilme ve yakında sanki hiç olmamışcasına geri gelip yeniden tutunabilme umudu...