ahmet haşim

belki de edebiyat tarihimizin en melankolik mısralarını yazmış sembolist şâir.
dili çok ağır olduğu için eleştirilir ve fazla popüler değildir ama dizelerini türkçeye çevirdikçe adeta saklı bir hâzine olduğunu anlıyorsunuz. şu şiirlerini tavsiye ederim

[bkz o belde]
[bkz karanfil]
[bkz merdiven]
[bkz aşkın karanlık gecesi]

Öz (saf) şiirin temsilcisi, fecr-i âti topluluğunun en önemli şairidir. Bütün şiirlerini aruz ölçüsüyle yazmıştır. "Şiir Hakkında bazı mülahazalar" adlı makalesini piyale eserinin mukkaddimesi olarak takdim etmiştir. Burada şiir poetikasını net bir şekilde ortaya koymuştur. Ahmet haşim'e göre şiir, musiki ile söz arasında sözden ziyade musikiye yakın ortaklaşa bir dildir.

Şiirde "Göl saatleri", "piyale" adlı eserleri mühimdir. Nesir tarzında eserleri de mevcuttur. Bunlar: "bize göre", "gurabahâne-î laklâkan" ve "frankfurt seyahatnâmesi"dir.

parıltı

âteş gibi bir nehir akıyordu
rûhumla o rûhun arasından
bahsetti, derinden ona hâlim
aşkın bu unulmaz yarasından.

vurdukça bu nehrin ona aksi
kaçtım o bakıştan, o dudaktan,
baktım ona sessizce uzaktan
vurdukça bu aşkın ona aksi...

muhteşem dizelerinin şairidir.

Kendisiyle ilgili aklımda kalan lise edebiyat hocamın söyledikleridir.

Ahmet haşim çok çirkin olduğu için geceleri çok seviyor gündüzlerden nefret ediyor. O yüzden şiirleri hep gece üzerinedir.

Aklımda kalan merdiven şiirinden şu dizedir, her güneş batışındaki kızıllıkta tekrarlarım.

Sular sarardı… Yüzün perde perde solmakta
Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta…