aşık mahzuni şerif şiiri
anam da giyerdi baş örtüsünü
ele güne açmak için giymedi
allah'a inandı dini bütündü
amma hak'tan kaçmak için giymedi
beyaz saçı serin serin tarardı
bilirdi örtünmek neye yarardı
edebiyle siyah poşu sarardı
vaşington'a uçmak için giymedi
anlardı iffeti korumaz örtü
içine yansımış böyle bir dürtü
ne kur'an'nın ne de kafirin şartı
fiyakalar satmak için giymedi
iman örtülmezdi bunu bilirdi
gene de tarladan örtük gelirdi
güzellere bayılırdı ölürdü
gizli gizli göçmek için giyinmedi
gençliğinde al yeşildi yazması
bir de elinde kürek ile kazması
''kötü'' derdi ''kapalının azması''
hak'ka paha biçmek için giymedi
adı: ''döndü'' idi, ama dönmedi
doksan yıldır ışıkları sönmedi
başında yazmadan hiç utanmadı
istiklalden geçmek için giymedi
ak sütünü içtim ben o gelinin
ekmeğini yedim çatlak elinin
yakasından tutup dünya dölünün
ahirete geçmek için giymedi
anamdır yazmalı, bugünde dünde
bu kutsal yazgıdır mahzuni sende
cumhuriyet kuran, meclis içinde
bir şeytanı seçme için giymedi.