beklenen yarınların aslında bekleyerek gelmeyeceğini ve o yarınların temelinin şuan yaptıklarımız olduğunu bilmediğinden gelmeyen güzel günlerdir. sevgi, para, ruhumuzu tatmin edeceğine inandığımız başarılar.. hepsi uzaklaşıyor bekledikçe. biraz da hayatı geriden yaşayanlardan hep uzak o güzel günler..
ben aşağılık bir adamım. ben beş para etmeyen bir yaratığım. öyle geriden yaşadım ki hayatı artık çok geç. ya da hemen harekete geçilmeli ki bunun için uygun şartlar hemen şimdi!!!
para benim hedeflediğim çoğunu arzuladığım bir şey değil. istediğim şeyler için para gerekmiyor. ama önümde bir duvar var kendi adımı koyduğum. bir türlü onu aşamıyorum. yani evet para önemliydi ama sadece bu duvarı aşmak için. sonrasında ihtiyacım yok. olayımın geneline baktığımızda para sorunlar arasında en ufağı.
benim derdim aşk değil, para değil, mutlu bir aile ortamı hiç değil. isteklerim söz konusu olduğunda bunlar koca bir hiç.
kendime koyduğum birkaç hayati hedefler var. görüyorum ki hiç ilerleme kaydedememişim. hep birkaç ay sonrasına planlar yapıp kısa süreler içine sıkıştırmışım kendimi. böyle böyle 7-8 yılımı boşa harcamışım.. akıllandıkça da her yeni farklı tecrübe çıkıyor karşıma. önceden tahmin edememek deli ediyor. koca bir çıkmaz.
şimdi fark ettim ki 1 yıllık uzun vadeli bir plan yapsam daha sağlıklı olur, kısıtlı ve bölük pörçük olmaz hiç bir şey. fakat rutin hayatımı bile düzene sokmak için yine ve yine 5 ayım var. hep bir çıkmaz içindeyim.. bitmiyor. böyle diye diye son 3 yılım geçti, kimse farkında değil.
keşke diyorum.. en azından 5 yıl önce geniş bir zaman dilimine yayılmış bir plan yapsaydım da öyle yürüseydim. şimdi hayatımın zirvesine birkaç adım kalmıştı. hatta plana bile gerek yoktu. ben yapmam gerekeni yapmam gerektiği zaman yapmalıydım. geçti işte.. geçiyor. genliğim bitiyor ulan sözlük!
şimdiden sonra kaybedecek hiç bir şeyimin olmadığının bilincinde olmaktır yapmam gereken. kaybettiklerimden sonra daha neyi kaybedebilirim ki daha?