Kişinin, kendi fikrine göre olan durumlarda, cümleye başlama kelimesi.
“ bence “ biz çok mutlu olacağız.
“ bence “ biz çok mutlu olacağız.
bence
Birinci tekil şahsın sözlüğüne, yargısına göre. Ben de demek yerine bence diyen insanları bir tezgah arkasında özgüvenli halleriyle şifa dağıtan eczacı kalfalarına benzetiyorum. Konu sen değilsin ki, konu benim.. tezgahın arkasından çıkıp karşıma masaya otursana, şarabı doldursana..