son iki yıldır fani olan bu bedenim gerek iş gerekse barınma için sokaklarında pek bir fink atmış idi.
evveliyatini bilmem pek mümkün değil lakin mevcudiyeti 45 yıllık eşi tarafından sebepsiz yere terk edilen, görmüş, geçirmiş, kültürlü bir kadın gibi.
şu an hala biraz adı ve çekiciliği varsa o asırlık binaları, dik yokuslari, arnavut kaldırımları sayesindedir. evveliyatinda ise bir müze kivaminda değer görmüş bu istanbul ilçesi, şu an araplara bi' şeyler ittirmeye çalışan esnaflar, 12. sınıf diskolar, inşaat ya resulullahci yerel yönetimler ve sadece bağıran sokak şarkıcıları yüzünden adeta yozlaşmanın dibine vurmuş bir ergene dönmüş durumda. fatihlestirme projesi son sürat devam ediyor. nostaljik tramvayin en son kökü kazanmış durumdaydı. umarım tıp buna bir çare bulur ve hasta önceden olduğu gibi koşup gülmeye başlayabilir.