çok eleştirilse de sık yapılıyor. yani etrafımda mesajla terk edilen bir sürü insan var. çoğu da kadın. bunca insan varsa bunca da terk eden vardır diye bir mantıkla ilerliyorum.
ilişkiye çok emek veren, kendinin bazı yerlerini silen kadınlar genelde "ilişkiyi yüzyüze bitirecek kadar bile değer vermemiş." diyor. öfkeli kadınlar "yüzyüze bitirmeye götü yemedi." diyor. bazen de bir kadın dönem dönem ikisini de yaşıyor.
ben bunu şeye benzetiyorum. küçük çocuklar soyut şeyleri anlamlandıramaz. görmek, dokunmak, koklamak vs. isterler. mesela ebeveyn kaybı yaşayan veya dedesi, ninesi ölen bir çocuk gömülme töreninde bulunmazsa muhtemelen döneceğini düşünür. ölümü anlamaz da kabullenmez de. insanlar da ayrılırken mimik, kararlılık, duygu vs göremiyor. mesajla anlatılsa da eksik kalıyor. hep bir "dönecek umudu". aylarca sürecek bir çile. ama her iki taraf için de bitmiş ise sms, e-mail, ses kaydı, çağrı, mektup fark etmez herhalde.