Çocuk evin neşesidir önermesinin vücût bulmuş hali. Fizyolojik olarak insan yavrusu çocuk kalmayacağına Göre, dolayısıyla neşe hüzne evriliyor. Çocuk yapmak dünyanın laubalilik kaldırmayan en ciddi işi. Fakat eğlenceli bir ciddiyet. Hem ciddi hem eğlenceli. Ebeveyn olmadan bunu hissetmek olasılık dahilinde değildir. Ama bir ebeveynin göz bebeklerine bakıp meal edilebilir. Çocuk başlı başına umut ve hayata sarılmanın, mutluluğa öykünmenin, ondan bir şeyler öğrenmenin resmidir. Evet, çocuklar ebeveynlere öğretmekte mahirdirler. Çünkü fıtratları temiz, dünya kirlerinden uzak, hesapsız, pazarlıksız, içten ve samimidirler. Biz büyüklerin kötü tesiri altında neşeden hüzne evrim geçirirler. Bunları gözlem yahut edinilmiş tecrübelerden bildirmiyorum, bilâkis olayın içindeyim. Baba oğul bağı, kız babası olmak, anne ve kızı, oğullar ve kızlar, her birinin kendi içinde yaşama bir şeyler katmanın zenginliği taşır. Kariyer olmamış, yok efendim ebeveyn yıpranmış, kendine bir şeyler yapmamış, saçını süpürge etmiş de yememiş yedirmiş, giymemiş giydirmiş ve saire... her mutluluğun bir zekatı var efendiler. Öyle üç kuruşa beş köfte yok.
Bir çocuğun gülüşünden tamir olacak,
Gönül ve dünya arızaları.
"Sizi özledim, canım oğlum limon çiçeği kızım."
Bir çocuğun gülüşünden tamir olacak,
Gönül ve dünya arızaları.
"Sizi özledim, canım oğlum limon çiçeği kızım."
