tamlamalarını imrenerek hatta kıskanarak düşünürken öykünüyor insan. cemal süreya'nın insanda şiir yazma isteği uyandıran şahanelerinden.
eşdeğeriyle yanyana yürürken
cehennem sokağında birey olmak,
ve en inceldikten sonra
ilkel sözcüklerle konuşmak seninle.
saat beş nalburları pencerelerden
madeni paralar gösteriyorlar,
yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık,
bir ovanın düz oluşu gibi bir şey.
hiçbir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
(bkz:güz bitiği)