çocuksuz olmalı.gördüğüm kadarıyla çevremde çocuk demek dert demek.masraf demek bir çok şey.baba olmayı pek merak etmiyorum.neden insanlar iki kişi yaşamak varken 3 ve 4üncüyü dünyaya getirip dert eklerler bilmiyorum.gittikçe böyle bakıyorum evliliğe hoş 30 yaşındayım iş yok güç yok nereye evleniyorsam bu saatten sonraki evlilikten bir hayır gelir mi gerekli mi iki kişi evlenmeden de yaşayabilir bence.aynı evde olmak heyecanı öldürmek rutinleşmesi her şeyin.evleniliyorsa bir kere olmalı o kadar.kendi dertlerim çok zaten bir de çocukla uğraşamam.ona vakit ayıramam kendi hayatımı bile dolu dolu yaşamadım ki.bu şekilde bir de çocuk sahibi olup onu da kendime mi benzeteyim.çocuksuz olabilir belki.çocuk sahibi olan her arkadaşım bütün hayatın çocuk oluyor diyor.onun kaygısı büyüme endişesi maddi sorumluluğu iki kişiye bir hayat kalmıyor çocuk oluyor bütün hayat o zaman evliliğin esprisi kalmıyor.annemle babama yüküm şu an kendimi gördükçe kendim gibi çocuk istemiyorum.benim gibi hayatta hiçliğe sürüklenmesin.gerek yok çocuğa.
annem ve babamdan nasıl çocuk yetiştirilmez onu öğrendim.bir çocuğum olursa bir de erkek olursa kesinlikle çok disiplinle yetiştiririm.asker gibi ki bana benzemesin.başarılı olsun.hayatta bir yere gelsin.bu ne şimdi bencillik bu kendi yaşayamadığın hayatı çocuğun yaşasın umudu mu bencilliği mi karışık bir mevzu.