sadece galatasaray değil, çevremde ibretlik hikayelere konu olacak insanlardan gördüğüm kadarıyla, fanatik bir biçimde takım seviciliği, övücülüğü yapmak cidden acınası bir durum. ırk milliyetçiliği yapmak gibi. unutmayın, sakın unutmayın, en değersiz gurur, milli gururdur. bu, onunla gurur duyandaki bireysel özelliklerin yoksunluğunu ele verir. çünkü, insan neden milyonlarca insanla paylaştığı bir özelliğe tutunma gereği duyabilir ki başka türlü? dikkate değer kişisel niteliklere sahip olan sürekli göz önünde bulundurduğu ülkesinin hatalarını açıkca görebilecektir.
ama dünyada gurur duyabilecek hiçbir şeyi olmayan her zavallı aptal gurur duyabilmek için son çare olarak ait olduğu ülkesi ile gurur duyar. takım seviciliği, fanatikliği de böyledir sonuç olarak.