Kızmayın ama bir kabulleniş, bir savunma mekanizması, bir gerçekçilik bu.
Türk insanının yarısından fazlası kendine bakmıyor bunu kabul edelim. Keşke durum farklı olsaydı ama maalesef böyle. Hâl böyle olunca da etrafımızda çoğunlukla formuna dikkat etmeyen ya da bir sebepten edemeyen insanları görüyoruz ve onlardan biriyle olma fikrine kendimizi ufak ufak alıştırıyoruz. Aslında onlardan hoşlanmıyor, hoşlanmak zorunda hissediyoruz. Eminim bunun psikolojide daha bilimsel bir açıklaması vardır ama ben halkım!
Türk insanının yarısından fazlası kendine bakmıyor bunu kabul edelim. Keşke durum farklı olsaydı ama maalesef böyle. Hâl böyle olunca da etrafımızda çoğunlukla formuna dikkat etmeyen ya da bir sebepten edemeyen insanları görüyoruz ve onlardan biriyle olma fikrine kendimizi ufak ufak alıştırıyoruz. Aslında onlardan hoşlanmıyor, hoşlanmak zorunda hissediyoruz. Eminim bunun psikolojide daha bilimsel bir açıklaması vardır ama ben halkım!