okul zamanında yapamadığım şeydir. ya sabah zamanım kahve yapmak için yetmeyecek kadar az iken shot atarım, ardından da az kendime gelsem de mide fesadı geçiririm ve kıvrılırım, ya da termosa döküp tüm gün soğumasını beklerim, olmadı kapağını açıp pencere kenarına koyup nihayet öğlen içerim kendisini. ama yine de başlamadan olmaz! ehe ehe.
ha okul dışında kahvesiz yapar mıyım, tabii ki de ama yine o tatlı telaş ve ağır uykusuzluğun habercisi esneyişler yine özlenir, bir daha kendisiyle karşılaşmamak dileğiyle.
(bkz:boş bakınız kalmasın)