Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde sevgi ve değere dair basamaklarda takılmaya bağlı bir tür içe kapanma oladakt görüyorum ben bunu. Bir tür hastalık hali. Bu ruhsal halsizlik, duyu sinirlerimizi bilerek köreltir gibidir. Amaç bellidir : umudu azaltmak, soyut bir sitem ve tepki.
Bunun bir diğer hali daha var, kaygı. Varoluşsal bir kaygının içindeki insan o piramidin en tepesine de çıksa, var olma sorularını ötelediği sürece mutlu oluyor. Bunlarla baş başa kaldığında ise her şeye ve herkese rağmen hayattan lezzet alamıyor.