hayattan zevk alamamak

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde sevgi ve değere dair basamaklarda takılmaya bağlı bir tür içe kapanma oladakt görüyorum ben bunu. Bir tür hastalık hali. Bu ruhsal halsizlik, duyu sinirlerimizi bilerek köreltir gibidir. Amaç bellidir : umudu azaltmak, soyut bir sitem ve tepki.

Bunun bir diğer hali daha var, kaygı. Varoluşsal bir kaygının içindeki insan o piramidin en tepesine de çıksa, var olma sorularını ötelediği sürece mutlu oluyor. Bunlarla baş başa kaldığında ise her şeye ve herkese rağmen hayattan lezzet alamıyor.

ruh hali sürekli melankolik olan kişilerde gözlemlenen durum. salıvericen çayıra bak sorun kalıyor mu?

Amaçsızlıktan ve işsizlikten kaynaklanır geneli. Hepsi diyemiyorum çünkü insanoğlu fert fert müthiş değişkenlere sahip ancak ben insanların çok büyük bir çoğunluğunun dümensiz ve rotasız olduğunu gördüm. ilk önce bir rota belirlemek sonra da o rotanın sonuna kadar gidilmesini ana güdüleyiciyi sağlamalı sonra bu güdüyle dümeni hazırlayıp yola çıkmalıyız. O yolda ki fırtınalar bile sizi daha da güçlendirip, hırslandıracak emin olun. Bir hayaliniz olsun Martin luther king gibi ve deyin ki siz de I have a dream. Sonra da o hayalinize doğru çıkın yola. bakın bakalım zevk alıyor musunuz almıyor musunuz.

Uzun sürdüğünde, depresyona kadar giden bir ruh halidir. Çevresel faktörler, günlük yaşadığımız sıkıntılar, anlık üzgünlüklerle dönemsel olarak her insanda ortaya çıkar. Fazla uzatmamak lazım. Hayat zevk almama gibi bir lüksü kendine yaşatmak için çok kısa.

hayatımda hiçbir sorun olmamasına, hatta istediğim gibi yaşamama rağmen içerisinde bulunduğum durumdur.

arkadaşlarımla içiyoruz, eğleniyoruz(!), yeni insanlarla tanışıyorum fakat bu durumların hiçbirisi mutlu etmiyor beni. sıradan bir durummuş gibi geliyor.

gece çok içip sarhoş olmaya yaklaştığım günlerin sabahında da değişik bir pişmanlık yaşıyorum.

doyumsuzluk mu acaba diye düşünüyorum, doyumsuz olsam daha fazlasını isterim fakat daha fazlasını da istemiyorum çünkü keyif almıyorum.

seks de bu duruma dahil. anlık duygu değişimi sonrası sonuç yine aynı. yorucu. boşuna.

hoşlandığımı düşündüğüm birisiyle konuşmaya başladım, belki ona karşı bir şeyler hissederim ve biraz olsa da bu durumun içerisinden çıkarım diye ama olmuyor.

arkadaşlarla buluşup kendimi iyi hissetmeye çalışmak için sahte sahte gülmeye çalışmaktan yoruldum. kurtulamıyorum ve çabalıyorum. çabalamazsam daha da kötüye gideceğinin farkındayım. gitmesini istemiyorum.

fakat yoruluyorum yavaş yavaş.

çok boktan bir durum içindeyim, çözemiyorum.

“Mutsuzluk bakidir.” demişti bir feylesof abi, Neyse ki öldü.
T; olağandışı olmaması içten bile olmayan durum.

Her insanın dönem dönem başına gelir.
Fakat benim başıma bir geldi hiç gitmiyor. Her an her saniye aklımda, unutmak da istemiyorum sanırım sürekli kafamın içinde bir yerleri kemiren görseller, bir kaç saniyelik anlar var. Yap Boz parçası gibiler. Kare kare gelip parça parça içimi söküyorlar.