Ters orantılı bu iki şey arasinda sürekli kaliyoruz.
İşte bu yuzden bir çok insanın evinde binilmeyen bisiklet, calinmayan müzik aleti vs hobi ürünleri dolu ama hicbir şey olamamışligi doyamamisligi örtmüyor. Sevisirken bile insanlar sevdiginin solugunda bir anlam varken onun solugunda ya da sesinde bencilce sadece kendini ölçüyor.
fiziksellik ruhsal olana giden bir yol değil de amaç haline geldiginde hizlica yok oluyoruz fazlası değil...
Milan kundera nın yavaşlık kitabını ikinci defa okuyorum. Mükemmel bir kitap.