Düzgün bir imla familyasına tabii olan mesajlar. Zaman her şeyi yarım ve kırık ettiği gibi bunu da ediyor maalesef. "Merhaba azizim''den konu "napiyon"a gidiyor. İmlâ torna tesviye atölyesinden geçen mesajları özlüyor insan zaman geçtikçe. Azizim ve azizem dururken, ıstanbul (evet ıstanbul) Türkçesi varken, neden harfleri içinden göçmüş sözcükler ve Kastamonu lehçesi. İnsan hüzün doluyor hüzün!