Doğduğum şehir...
Buraya Her gidişimde yüzümde güller açardı. Heyecandan bir dakika geçmezdi yol.
Şimdi bu şehre beni büyüten, okutan, kolundaki bilezikleri bozdurup yurtdışına yollayan, askerdeyken gece sesimi duymadan uyumayan yüce kadını toprağa vermeye gidiyorum...
Elbette hayat devam ediyor ama biliyorum ki bugünden sonra daha az gülen bir insan olacağım...