benim için artık "korkunçlu" bir eylemdir. durun lan saldırmayın hemen.
hep sövdüm saydım. ulan o kadar kan alıyorlar ama acil bir hasta gelirse kan deposundan temin edip ardından hasta yakınından o aktardıkları kanın cinsinden bulmalarını söylüyorlar. kan, kan ile ödeniyor yani. o depodaki kanlar ise öylece bekliyor. olası bir felakette ihtiyaç olur diye.
kime faydası voaaar!
son birkaç yıldır aklımda. organ bağışı yapmayı düşünen biri olarak neden kan bağışı da yapmayayım ki' diyorum ama vaktim bir türlü olmuyor diyerek kendimi kandırıyormuşum. dün bir sebepten ötürü kan grubumu öğrenmek için(bu yaşıma geldim halen öğrenemedim lan) evime en yakın hastane olan gata ya gittim. günümün 25 saati doluydu. hemen kan grubumu öğrenip defolup gitmem gerekiyordu. saat 10buçukta hastaneye vardım. kan bankasına yönlendirdiler. vardım indim b2 katına. dedim kan grubumu bilmeyen sığırın tekiyim kan grubumu öğrenmek için geldim. kan grubu için test yapmıyoruz, eğer kan bağışı yaparsanız kan grubunuz için de test yapabiliriz' dediler. kısa sürerse neden olmasın? en fazla 1 saatimi alacağını söylediler. dedim bağışlayayım o zaman. formu verdiler doldurdum. gittim doktor onayını da aldım ve tuvalete diyerek sigara içmeye çıktım. sigarayı gömer gömmez aşağıya indim ve uzandım o vip sedye çakması koltuğa.
çok mutluydum. cidden. yıllardır yapmak istediğim bir şeyi yapıyordum. kan bağışlıyordum ulan. çıkan kan beni bir anlığına ürpertse de yaslandım ve karşıyı keserken aniden gözlerim kararmaya başladı. git gide kararıyordu hayat ve hemşire sordu, iyi misin? diye. değilim! yanıma koştular hemen. başka ne hissediyorsun? kulaklarım çınlıyor! dedim. bilincim varla yok arası. açık bilinç ile yapılan beyin ameliyatı gibi sürekli nereden geliyorsun? adın ne? gibi sorular soruyorlardı o sırada. yaklaşık 1 dakikaya kadar normale döndüm. kan alımını durdurmuşlardı.
formu verirken sormuşlardı. kahvaltı yapmıştım. fakat 3 saat uyumuş olduğumu da söylemiş olmam gerekiyormuş. ayrıca içeri girmeden önce içtiğim sigaranın etkisi de büyükmüş. 2 saate yakın yatırdıktan sonra doktorun yanına götürüp 30 dakika kadar beklettiler. bilincimi kontrol etmek için midir nedir sorular eşliğinde karşılıklı sohbet ettik beraber. bak bu işin güzel kısmıydı. yaşanan kriz sonrası kusmam ise işin en acılı kısmıydı
dün ve bugün fena bir bitkinlik vardı. 100 metre yürüsem başım dönüyor. korkuyorum artık kendimden.
çok istiyordum. kan vermek güzel şey. ama bir daha vereceğimi sanmıyorum. asla. çünkü korkunç bir fobi oluştu. olur da bir gün parmağım felan kesilip kanayacak olursa korkudan bayılabilirim.
vay anasını lan sözlük!