Bazen hayat kurtarir. Gurbet elde bir italyan bir suninamli üç suriyeli bi ıraklı bir de ben geceden sabaha bir arada çalışıyoruz. Sadece patron türk. İçlerinden ıraklı olana ilk günden beri kanim kaynadi. Ne ben buranin dilini biliyorum ne de o. Cat pat ingilzceyle anlaşmaya çalışıyoruz. Önceleri onu da Suriyeli saniyordum. Adı ekrem. 36 yaşında. Hiç türkçe bilmiyor. Ben de arapca bilmiyorum. Dun akşam molada bir şeyler anlatmaya çalıştı bana, anlamadim.agzimdan Kürtçe çı beje kurro cikiverdi. Birden gozleri büyüdü ekrem'in kirmanci zane dedi. Zane, ezem kirmanciye dedim. Güldü. Bende kürdüm ama patron kovar diye kimseye demiyorum dedi. Dedim vallahi ayni bende öyle. Gülüştük. Aramizda sır kalacak. Bugun giderken bana diyor ki abi bundan sonra ben senin kardeşinim. Ne istersen bana soyle ben sana getireyim. Allah razı olsun dedim. Vay arkadaş. Şaka gibi.