ortaçağ avrupasında katolik kilisesinin remi dili -ki artık pek kullanılmamakla birlikte resmiyette hala öyledir.* kilisenin bu dili seçmesindeki birinci amaç. museviliğin ibranicesine karşılık tüm isevi dünyasının tek bir dil kullanmasını sağlayarak tüm isevilerin katolik kilisesine bağlanmasıydı.
bunun yanında dinsel tartışmaların herkes tarafından anlaşılmasının önüne de geçiliyordu çünkü günlük konuşma haricinde hakkıyla öğrenilmesi çok zor olduğundan çok az kişi tarafından tam anlamıyla hakim olunan bir dildi.
hatta o çağda yunanca ve ibranice öğrenmek günah sayılıyor hatta dinden çıkma sebebi olarak kabul ediliyordu. çünkü özellikle yunanca ve ibranice bilenler katolik kilisesinin çıkarlarına uygun dizayn edilmiş latince metinlerin aslını ve kaynağını kolayca anlayabilirlerdi.
nitekim reform ve rönesans olarak bilinen aydınlanma hareketiyle katolik kilisesinin bu baskısı kırılmış herkesin kendi dilinde kutsal metinleri anlayabilmesi sağlanarak avrupa karanlıktan kurtulmuştur.
darısı emevilerin başımıza musallat ettiği arapça ve arapseverlerin başına.